Uratowałem jeża!

Jadę dzisiaj na przeglądy sprzętu ppoż, zjechałem z ronda, rozpędzam się, 30, 40, 50kmh.. i hamulec!

Na drogę wchodzi jeżyk, taki właśnie fajny brązowy jak na zdjęciu, myślałem że nie zdążę wyhamować i starałem się jeszcze w razie niepowodzenia mieć go między kołami jak wyhamuje, u jeża strach w oczach, u mnie strach w oczach, już słyszę krzyk małego przerażonego jeżyka patrzącego w moim kierunku, myśląc że to jego ostatnie chwile, ale na szczęście udało się, jeż po zahamowaniu był jakieś 50cm przed maską.

Włączam hamulec postojowy, awaryjne, noga ze sprzęgła, słyszę trrrrr prrrrt – no tak zostawiłem na pierwszym biegu, auto zgasło, hamulec postojowy na szczęście był elektryczny (nie da się go nie włączyć przy wysiadaniu – piszczy jak szalony) więc nie drgnął więcej niż 5cm przy zdejmowaniu nogi ze sprzęgła.

Droga nie za często uczęszczana, więc nikogo za mną nie było, zatrzymywały się tylko auta z przeciwnego pasa. Wychodzę do jeża, jak tu się za niego zabrać? Kolce budzą respekt, kucam obok niego chcąc go popędzić z drogi trącając go delikatnie w kuperek. Jeż syknął, zwinął się w kulkę i za nic nie chciał się ruszyć, nic dziwnego kto by nie syczał gdy trąca się go w kuperek ? 🙂

Tak się nie dało, na szczęście w aucie mam rękawice robocze, ubrałem, chwyciłem jeża najdelikatniej jak mogłem, trochę jeszcze posyczał i zwinął się właśnie w taką kulkę jak na zdjęciu.
Ok znaleźliśmy się poza drogą, co dalej? Przecież go tu nie zostawię bo znowu wejdzie na jezdnię, więc idę, idę, idę, przez krzaki sięgające pasa, znalazłem nieco bardziej ubitą trawę, zostawiłem jeżyka mając nadzieję że tym razem gdy stanie przed wyborem: iść dalej po łące zajadając się robaczkami, czy może na jezdnie, wybierze mądrzej.